Αναγνώριση σ' αυτούς που χρωστάω

Στη διάρκεια των πενήντα χρόνων 1963-2013 που εργάστηκα και εργάζομαι ως πανεπιστημιακός δάσκαλος στο Ε.Μ.Π, στο Α.Π.Θ και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, -πάντα ως πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης (με εξαίρεση τα χρόνια της δικτατορίας στα οποία χρειάστηκε για λόγους "αποκατάστασης της ευρυθμίας στο Ε.Μ.Πολυτεχνείο" να εκπληρώνω το χρέος μου έξω από αυτό)- συναντήθηκα, διασταυρώθηκα, συνεργάστηκα και/η συναγωνίσθηκα με ανθρώπους, πολίτες, δασκάλους και προσωπικότητες που κέρδισαν την ευγνωμοσύνη, την εκτίμηση και το σεβασμό μου και με δίδαξαν με το παράδειγμα τους.

Απ’ όλους αυτούς, τους οποίους και μνημονεύω πάντα με τιμή, όπου και όταν χρειάζεται, χρωστώ εδώ μια ειδική αναφορά:

• στον αείμνηστο Καθηγητή του Ε.Μ.Π Ανδρέα Σώκο και σημαντικό δημόσιο λειτουργό, που με επέλεξε το 1963 ως άμισθο βοηθό του Ε.Μ.Π στο πεδίο της Φωτογραμμετρίας και Φωτοερμηνείας, (παρά τις τεράστιες κοσμοθεωρητικές και ιδεολογικές διαφορές μας), χρησιμοποιώντας μόνο αξιοκρατικά κριτήρια (βαθμολογία, Χρυσοβέργειο βραβείο Ε.Μ.Π, υποτροφία Ι.Κ.Υ). Μου εμπιστεύτηκε αμέσως διδακτικά καθήκοντα και με υποστήριξε ηθικά και επιστημονικά όταν η δικτατορία με έθεσε σε διαθεσιμότητα και στη συνέχεια με απέλυσε το 1969.
• στον αείμνηστο ευπατρίδη, άξιο μηχανικό Διονύση Κλαυδιανό, ηγετική προοδευτική τεχνική προσωπικότητα, που όχι μόνο αγνόησε τις επικίνδυνες για την εποχή διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις μου, αλλά μου εμπιστεύτηκε το 1969 την ίδρυση και διεύθυνση μιας πρωτοπόρας στην Ελλάδα καινοτομικής δραστηριότητας Γεωδαισίας και Φωτογραμμετρίας στις εταιρείες του ΕΔΟΚ ΕΤΕΡ και ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ Α.Ε, στις, ή με τις, οποίες είχα την τύχη και την τιμή να συνεργασθώ με εξαιρετικούς συναδέλφους
  • όπως ο σύμβουλός του, ο Καθηγητής Θεοδόσιος Τάσιος, ο διωγμένος τότε από τη δικτατορία Καθηγητής του Ε.Μ.Π Κυριακούλης Ζάχος, από την ΩΜΕΓΑ Α.Ε., ο εξαιρετικός Αρχιτέκτονας Πολεοδόμος Αχιλλέας Σπανός, ο ευγενής Ορφέας Μάνος, ο εξαιρετικός εκλεγμένος Πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας Γιάννης Χριστοδουλίδης τον οποίο καθαίρεσε η δικτατορία και ο σημαντικός και ειδικός σε τεχνικά θέματα δημοσιογράφος Ανδρέας Αλεξανδρόπουλος,
• στον αξέχαστο δάσκαλο, επιστήμονα, πολίτη, αγωνιστή και σύντροφο Σάκη Καράγεωργα, ο οποίος πέρα από το «όλο» παράδειγμά του, το ήθος, την πολιτική στάση και την ακαδημαϊκή αξιοσύνη του, με δίδαξε ως παληός αγρεργάτης- όπως έλεγε- τα μυστικά της γης και της αγροτικής παραγωγής, μαζί με υπέροχες συζητήσεις μόλις βγήκε από τη φυλακή το 1973 και μέχρι να φύγει, για την φτώχεια, την πολιτική οικονομία και την αλλαγή στην παιδεία και την κοινωνία.
• στους άξιους και πολύτιμους συνεργάτες μου στο εργαστήριο Κτηματολογίου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Ρίτσα Πουρναρά, Αποστόλη Αρβανίτη και Γιάννη Μανιάτη, (μαθητές μου και σήμερα Καθηγητές Α.Ε.Ι) και Παναγιώτη Καραμόσχο (1980-1987)
• στους εξαιρετικούς σταθερούς συνεργάτες μου από το 1987 στο Εργαστήριο Τηλεπισκόπησης του Ε.Μ.Πολυτεχνείου Μαρία Αντεπλή, Πολυχρόνη Κολοκούση, Μίλλυ Βασιλείου, Χρήστο Ιωσηφίδη, Βασίλη Ανδρώνη, Ανή Κουμαντάκη και τους άξιους και Καθηγητές σήμερα Λία Καραθανάση και Δημήτρη Αργιαλά.
• στους συνιδρυτές και μέλη της Επιστημονικής Επιτροπής του ΜΕ.Κ.Δ.Ε του Ε.Μ.Π του οποίου έχω την επιστημονική ευθύνη μέχρι σήμερα και ιδιαίτερα τον συνάδελφο Δημήτρη Μαρίνο-Κουρή, με τον οποίο σχεδιάσαμε τις εγκαταστάσεις του στο Μέτσοβο, πατρίδα των ιδρυτών και μεγάλων ευεργετών του Ε.Μ.Π, επιστρέφοντας σ’ αυτούς ένα μέρος του χρέους μας
• στους συναδέλφους της Ε.Δ.Ε και τους διδάσκοντες του Διεπιστημονικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Περιβάλλον και Ανάπτυξη» του Ε.Μ.Π στα χρόνια από την ίδρυση του το 1994 ως το 2008 που είχα την ευθύνη του και ιδιαίτερα στον συνάδελφο Δημήτρη Καλιαμπάκο, ο οποίος ως συντονιστής της 2^ης κατεύθυνσης σπουδών του για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη των Ορεινών Περιοχών, στο ΜΕ.Κ.Δ.Ε του Ε.Μ.Π στο Μέτσοβο (και Αναπληρωτής Επιστημονικός και Διοικητικός Υπεύθυνός του από το 2008 μέχρι σήμερα) αποτέλεσε και αποτελεί την ψυχή της,
  • στους καλούς στο Μέτσοβο συνεργάτες μας Νίκο Κατσουλάκο, Στέλλα Γιαννακοπούλου, Μάριο Κοφινά, Κώστα Πάφη και Δήμητρα Ασημιανάκη,
  • τους μετά το 2008 Διευθυντές του Δ.Π.Μ.Σ συναδέλφους Κωστή Κουτσόπουλο και Άγγελο Σιόλα,
  • στην διοικητική ψυχή του από την ίδρυση του και για πολλά χρόνια Μαρία Μπεζεριάνου και στο νεότερο συνεργάτη του Κώστα Βαμβουκάκη,
• και τέλος στους άξιους μόνιμους συμπαραστάτες μου σε όλες τις επιστημονικές, ερευνητικές και διοικητικές δράσεις και σε όλα τα επίπεδα στο Ε.Μ.Π, (ΔΠΜΣ, ΜΕ.Κ.Δ.Ε στο Μέτσοβο και την Αθήνα και Εργαστήριο Τηλεπισκόπησης), Έλυα Μιχαηλίδου, Ναταλί Δολόγλου, Αγγελική Γεροντέλη, Αθηνά Δοντά και Βάιο Κώτσιο.

Θεωρώ ακόμη υποχρέωσή μου, πιστεύοντας και υποστηρίζοντας σταθερά όλα αυτά τα χρόνια ότι η παιδεία ως μόρφωση και πολιτισμός, είναι μια ισότιμη, συλλογική, δημοκρατική, διαλεκτική διαδικασία δασκάλων και φοιτητών, να επισημάνω ότι εγώ κέρδισα περισσότερα απ’ αυτούς κι ελπίζω κι αυτοί κάτι, λίγο έστω, από εμένα.

Στους πολύτιμους φίλους και εκλεκτούς συναδέλφους Δημήτρη Φατούρο, Θαλή Αργυρόπουλο, Δημήτρη Βλάχο, Ερατοσθένη Καψωμένο, Παναγιώτη Νούτσο, Πάνο Τζώνο, Στράτο Γαλανή, Διονύση-Δημήτρη Μπαλοδήμο, Δημήτρη Καλουδιώτη, Ελένη Ρόκκου, Αλέκο Καχριμάνη, Κώστα Τζαφέα, Χριστοφή Κορωναίο, Ηλία Ζούβια, Απόστολο Μπίσα, Θεμιστοκλή Ξανθόπουλο, Ευτύχη Μπιτσάκη, Κωστή Κουτσόπουλο, τον σεβαστό Μανώλη Γλέζο, σ’ αυτούς που φύγανε, τον Γιώργο Γεννηματά, τον Δημήτρη Μπέη, τον Παναγιώτη Κομίλη, το Θόδωρο Αγγελόπουλο, τον Μανώλη Παπαθωμόπουλο και σε όσους άλλους έχω στο μυαλό και στην καρδιά μου, ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη συμβολή τους στα όσα κατά καιρούς «εμείς» άμεσα ή έμμεσα χτίσαμε μαζί.

Δ.Ρ.